Scena po lewej stronie prezbiterium /ściana południowa/ przedstawia Objawienie Serca Jezusa św. Małgorzacie Marii Alacoque. Jej tłem jest wnętrze budowli sakralnej ukazane symetrycznie za pomocą pionowych i poziomych podziałów ścian oraz perspektywicznie wykreślonej posadzki. Dosyć wyraźnym akcentem tła jest wyróżniający się wśród podziałów ściany krzyż równoramienny wpisany w koncentryczne okręgi. Chrystus objawiający się św. Małgorzacie stoi na obłoku na tle mandorli. Ubrany jest w czerwoną szatę okrytą z wierzchu niebieskim płaszczem. Prawą ręką wykonuje gest błogosławieństwa, w lewej dłoni trzyma promieniujące jasnym blaskiem serce. Twarz Chrystusa jest zwrócona ku świętej, klęczącej na posadzce w lewym, dolnym rogu sceny. Święta jest ubrana w czarny habit z szerokimi rękawami i czarny welon. Pod szyją na ramionach ma upięty biały barbet, a pod nim krzyżyk. Obie postacie odznaczają się monumentalną formą, szczególnie sylwetka świętej. Na pierwszym planie po prawej stronie sceny został ukazany fragment klęcznika o architekturze romańskiej, z pulpitem nakrytym turkusową narzutą. Na niej leży otwarta księga. W kolorystyce obrazu przeważają barwy chłodne: fiolet, róż, błękit, turkus z akcentami czerwieni oraz odcieniami szarości. Z całości wybija się świetlista żółcień mandorli. Przedstawienie cechuje linearyzm i płaszczyznowość.
Obraz po prawej stronie prezbiterium /ściana północna/ przedstawia św. Wincentego a Paulo polecającego Sercu Jezusa zgromadzenia Misjonarzy i Szarytek w Polsce. Podobnie jak w poprzedniej kompozycji scena została umiejscowiona w architektonicznym wnętrzu. W centrum górnej części obrazu przedstawiony jest Chrystus siedzący na obłokach, na tle promienistej aureoli w formie półokręgu zanurzonego w chmurach. Chrystus jest ubrany w szatę w kolorze jasnej czerwieni złamanej błękitem, na kolana ma narzucony błękitny płaszcz, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, a lewą wyciąga w stronę klęczących poniżej postaci podzielonych na dwie grupy. Z prawej strony został przedstawiony klęczący św. Wincenty w białej, złamanej ugrami szacie, wraz z trzema Misjonarzami ubranymi w habity o odcieniu błękitu i szarości. Jeden z duchownych, na pierwszym planie, ukazany został z profilu w pozycji klęczącej, ale malarz nie przedstawił całej jego sylwetki. Część pleców została obcięta ramą kompozycji. Tuż za św. Wincentym stoi drugi duchowny trzymając w dłoni biały zwój papieru. Obecność trzeciego mężczyzny z tej grupy została tylko zasygnalizowana ocienioną sylwetką na dalszym planie. Druga grupa osób przedstawionych na obrazie to klęczące w lewym dolnym rogu Szarytki. Sylwetki dwóch sióstr widoczne są z tyłu w pozie klęczącej przed objawiającym się Chrystusem. Ta strona obrazu została potraktowana podobnie jak poprzednia. Tu również rama kompozycji obcina jedną z postaci, a na dalszym planie widzimy tylko trzy twarze pozostałych sióstr wyglądające zza osób na pierwszym planie. Siostry Szarytki są ubrane w granatowe habity, na głowach mają założone białe kornety. Głowa Chrystusa i św. Wincentego otoczone są złotym nimbem. W tej scenie, podobnie jak w poprzedniej, przeważa monumentalna forma postaci i linearyzm, obraz jest utrzymany w podobnej kolorystyce.