Historia DPS w Bobrku

Mija właśnie 100 lat odkąd szarytki podjęły posługę w Bobrku. Historię fundacji przedstawia

poniższa monografia:

Pobierz plik PDF

Historia Domu rozpoczyna się w 1884 r., symbolicznym niemal zdarzeniem, znalezieniem porzuconego niemowlęcia w tzw. lasku Chmielnickim nieopodal kościoła parafialnego w Bobrku. To był początek ratowania i organizowania życia osobom, które bez pomocy i obecności innych nie byłyby w stanie przetrwać.

W rok później księżna Maria z Potulickich Ogińska wraz z mężem Bogdanem Ogińskim utworzyła ochronkę dla sierot w swoich dobrach przy dworze w Bobrku. Zaprosili do jej prowadzenia siostry służebniczki.

W roku 1918 księżna przekazała opiekę nad zakładem dla sierot Siostrom Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. W Środę Popielcową 7 sióstr wraz z S. Wizytatorką Melanią Czarlińską przybyło do Bobrka.

Dzięki utworzeniu szwalni, hafciarni i pralni, które przynosiły pewne dochody, oraz niewielkim dotacjom dla zakładowej szkoły powszechnej, w latach międzywojennych zakład funkcjonował coraz sprawniej.

Po wojnie siostry przyjmowały tylko dziewczęta. W 1950 r. władze ustanowiły w Bobrku Państwowy Dom Dziecka. Jego kierowanie zlecono wychowawcom świeckim, a siostry starano się izolować od dzieci. W 1955 r. dom dziecka został zlikwidowany.

W 1958 r. zwrócono siostrom budynki zakładu. Ponieważ były one w stanie dewastacji, siostry zwróciły się do Wojewódzkiego Oddziału „Caritas” z propozycją objęcia opieki nad placówką. Utworzono wtedy zakład dla dzieci upośledzonych umysłowo.

Obecnie wspólnota liczy 5 sióstr. Mieszkają i posługują w Domu Pomocy Społecznej w charakterze pielęgniarek i wychowawczyń.
Ponadto włączają się w życie miejscowej parafii pw. Trójcy Przenajświętszej, gdzie jedna z sióstr pełni funkcję zakrystianki i organistki. Inna siostra animuje grupę Stowarzyszenia Wincentyńskiej Młodzieży Maryjnej.