150-lecie konsekracji kościoła

JUBILATE DEO
150. ROCZNICA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA
POD WEZWANIEM NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA.
DOM PROWINCJALNY SIÓSTR MIŁOSIERDZIA ŚW. WINCENTEGO A PAULO.
PROWINCJA KRAKOWSKA. KRAKÓW, WARSZAWSKA 8.

17 września 2021r. w Domu Prowincjalnym Siostry Miłosierdzia Prowincji Krakowskiej przeżywały Jubileusz 150. rocznicy konsekracji kościoła – kaplicy p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Uroczystość rozpoczęła się o godz. 16:15 konferencją s. Beaty Widełki na temat historii tej świątyni. W swoim wystąpienia podkreśliła, że:

---

„Jesteśmy w wyjątkowym miejscu, jakim jest kościół, kaplica, miejsce uroczyście oddane Bogu, a przecież tak naprawdę należące do Niego od zawsze.

Jest to miejsce omodlone przez wiele pokoleń sióstr od połowy XIX wieku po najbliższe czasy. Jeszcze widzimy sercem i pamięcią siostry, które tak niedawno modliły się razem z nami, a dziś z nieba, jak ufamy, łączą się z nami w tej uroczystości. W murach tej świątyni wzrastała w świętości nasza s. Marta, pierwsza błogosławiona szarytka z polskiej ziemi, siostry, których heroizm ukazał się w latach I i II wojny światowej, siostry prześladowane w czasach komunizmu, nasze siostry, które na co dzień, w zwykłych okolicznościach żyły prawdą Ewangelii.

Nasza kaplica to jednocześnie pierwszy kościół w Krakowie z tytulacją NSPJ (...) Poświęcenie nowego kościoła i oddanie go pod opiekę Najświętszego Serca Jezusa odbyło się 17 września 1871r. w uroczystość Matki Bożej Bolesnej (...)

Myślę, że należy przywołać osobę naszej pierwszej wizytatorki w Krakowie s. Marii Talbot i architekta Filipa Pokutyńskiego. Tym dwom osobom zawdzięczamy kształt i trwały wystrój kaplicy (...) Wiele osób pozostanie bezimiennych, ale nasza wdzięczność i modlitwa dosięga każdej z nich. Niech Bóg Wszechmogący, który powiedział: „elegi enim et sanctificavi locum istum, ut sit nomen meum ibi in sempiternum, et permaneant oculi mei et cor meum ibi cunctis diebus”, a to znaczy: „wybrałem i uświęciłem ten dom, aby tam było Imię moje na wieki, a oczy moje i moje serce tam będą skierowane przez wszystkie dni”, będzie im nagrodą na zawsze. Bogu niech będą dzięki za wszystko co nam uczynił w tym miejscu”.

O godz. 17:00 Eucharystię sprawował J.E. ks. bp Jan Zając wraz z kilkoma kapłanami, m. in. O. Bogdanem Zapotocznym – Dyrektorem Krakowskiej Prowincji Sióstr Miłosierdzia, Ks. Prałatem Grzegorzem Szewczykiem – Proboszczem Parafii św. Floriana w Krakowie, na terenie której znajduje się Dom Prowincjalny Sióstr Miłosierdzia.

Księdza Biskupa Jana powitali: S. Asystentka Katarzyna Dzierżanowska oraz Ojciec Dyrektor Bogdan Zapotoczny. Wyrazili radość i wdzięczność z przyjęcia zaproszenia do przewodniczenia Jubileuszowej Liturgii Eucharystycznej.

Ksiądz Biskup w swojej homilii powiedział m. in.:

„Słowo Boże oświetla dzisiaj, nasze spojrzenie na przeszłość zawartą w 150 latach historii tego domu, tej kaplicy, tego kościoła. Dlatego wraz z królem Salomonem pełni zdumienia pytamy się: „Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg z nami? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym bardziej ta świątynia, którą zbudowałem…” (1 Krl 8, 27) i za Janem Pawłem stwierdzamy: „Choć cały świat można uważać za Bożą świątynię, to jednak są miejsca, które Bóg obiera, aby w nich w sposób szczególny ludzie doznawali Jego obecności i Jego łaski”. I tak od 150 lat, całe pokolenia sióstr szarytek i osób związanych ze Zgromadzeniem, wiedzione zmysłem wiary przychodziły i dzisiaj przychodzą do tego miejsca, bo mają pewność. Rzeczywiście stawali i stają przed Bogiem, który tutaj jest obecny (...).
Tu zostało otwarte źródło Miłosierdzia, został rozpalony ogień Bożej Miłości, w którym serca sióstr pragnące miłosierdzia odnajdywały nadzieję i moc, aby nie tylko otrzymać miłosierdzie, ale by nieść to miłosierdzie aż po krańce świata, zwłaszcza do najbardziej Ubogich. I kroniki Zgromadzenia zapewne uwieczniły historię tylu pokoleń sióstr, a wśród nich jest wspomniana dzisiaj siostra Marta Wiecka, która tutaj się modliła, tu zdobywała formację zakonną, która doprowadziła ją do chwały ołtarzy jako błogosławioną (...).